XIII
Ada voelde zich vreselijk onzeker toen ze over het grindpad
naar het huis van Anders liep. Haar hoge hakken hielpen ook niet echt om
zelfverzekerd op die klote kiezels te lopen. Ze had echt het idee dat juist dit
grind meer kraakte dan ieder ander grind, maar ze wist ook dat dat natuurlijk
onzin was. Ada had zich met zorg gekleed. Het mantelpakje accentueerde haar
vrouwelijke vormen en om niet nog een dure blouse door Anders te laten
beschadigen, had ze dit keer maar een truitje aangedaan. Ze wist natuurlijk nog
steeds niet precies waar Anders precies van hield, maar ze had nog wel een
jarretelgordel met losse kousen aangedaan. Ada’s ex-man was daar helemaal gek van geweest. Misschien
werkte het ook wel bij Anders.
Anders deed zelf open. “Mijn huishoudster,” begon hij verontschuldigend.
“Heeft haar vrije avond,” vulde Ada zelf glimlachend aan. Anders maakte een
lichte buiging en liet haar met een armgebaar voor gaan. Ada moest onwillekeurig aan het boek Dracula
denken. In het originele boek van Bram Stoker kwam de hoofdpersoon er tijdens
zijn bezoek aan het kasteel van de graaf in Transsylvanië achter dat deze
edelman helemaal geen personeel had. Een vampier, dacht Ada. Op zijn eigen
manier was Anders ook een vampier. Hij zoog alle levenskracht uit je en liet je
dan achter. Aan de andere kant was Anders ook net zo verslavend als een ‘echte’
vampier. Ik moet hiermee ophouden voor ze mij ook een staak door mijn hart
moeten slaan, bedacht Ada met enige galgenhumor. Maar voorlopig was dat nog
niet zover. Op dit moment kon ze nog wel wat hebben; het zou vast nog heel lang
duren voor ze zich totaal gewonnen zou moeten geven. Anders keek Ada vragend,
maar ook enigszins geamuseerd aan. “Een binnenpretje,” zei Ada. Anders vroeg
niet door, maar gebaarde haar te gaan zitten aan de al gedekte eetkamertafel.
“Smaakvol,” zei Ada en ze meende het. Bij Breuer had ze nu gevraagd wat er
zoals op het menu stond, maar bij Anders probeerde Ada vooral de rol van
geheimzinnige schone te spelen en ze schatte in dat al te veel nieuwsgierigheid
niet goed in die rol paste. Anders lachte, bijna ondanks zichzelf, toch
gevleid. “Zal ik je mijn geheim vertellen?” vroeg Anders en hij wachtte Ada’s
antwoord niet af . “Ik heb een goede traiteur.” “Jammer,” zei Ada, “ik had me
juist zo verheugd op jouw huisvlijt.” Anders keek haar een beetje ironisch aan.
Daar krijg ik spijt van,” dacht Ada en ze had moeite om een rilling te
onderdrukken. Anders ging ondertussen gewoon verder met het uitserveren van het
voorgerecht. Het leek er op dat alle
opmerkingen van Ada langs hem heen gleden, maar Ada zelf wist wel beter.
Anders vertelde ontspannen over hoe hij Breuer had leren
kennen en hoe hij en zijn toenmalige vriendin Myra zich over de nog heel jonge
Breuer hadden ontfermd. “Zoals ik je al eerder vertelde,” ging Anders verder,
“een hele ambitieuze jongen en erg slim ook.” Ada was vastbesloten om zich ook
dit keer niet uit de kast te laten lokken. “Vind jij hem ambitieus?” vroeg
Anders. Hij keek naar haar als een roofvogel, die bij de eerste beweging op
zijn prooi duikt. “Geen idee,” zei Ada, “ik heb het eigenlijk nooit zo
gemerkt.” Anders knikte een keer bedachtzaam. “Misschien heb je wel gelijk,”
zei hij daarna en Ada vroeg zich af of hij het tegen haar of tegen zichzelf
had. “Misschien is hij toch minder ambitieus dan ik had gedacht.” “En jij?”
vroeg Ada. “Ik ben oud,” zei Anders en hij maakte een gebaar of dat alles
verder verklaarde. “En dus?” vroeg Ada. Anders schoot in de lach.
“Vasthoudend,” zei hij waarderend. “Voor mij is het vasthouden van de status
quo al een hele opgave. Het lukt nog iedere keer, maar het kost ook iedere keer
weer net iets meer moeite.” “En als het niet meer lukt?” vroeg Ada. Anders
haalde zijn schouders op. “Ik denk de vergetelheid,” zei Anders. Nu was het
Ada’s beurt om in de lach te schieten. “Ik geloof er niets van,” zei ze met
overtuiging, “volgens mij zou je gaan leven als een asceet. Alles, om vooral
maar niet op te geven.”
“Heb je enige idee wat ik mij nu al moet ontzeggen?” vroeg
Anders. “Ik leef al lang als een asceet.”
Voor één moment had Ada het idee dat ze achter Anders’ masker kon kijken
en ze schrok van de leegte die daar achter een moment zichtbaar was. Het moment daarna had Anders zich weer
volkomen in bedwang. Hij lachte aller-charmantst en stond op om het
hoofdgerecht te gaan halen. Als Ada niet zo vreselijk tegen de rest van de
avond had opgezien, was ze eigenlijk best heel tevreden met zichzelf geweest.
Het dessert bestond uit champagne-ijs. Het had Ada niet
verbaasd dat het toetje licht was geweest. We moeten nog aan de bak, dacht ze
pragmatisch. Anders stond op en gebaarde haar om hem te volgen. Anders had dit
keer alle benodigdheden al klaar gelegd in de badkamer, die op zich al groot
genoeg was om slaapkamer of desnoods als kleine sporthal te dienen. Ada kleedde
zich uit zonder dat Anders zelfs maar iets had hoeven zeggen of gebaren. Met
metalen handboeien maakte Anders Ada’s polsen vast achter haar rug. Daarna trok
hij haar een rubberen kap over het hoofd, die alleen haar mond open hield, maar
daar had ze niet lang plezier van, want Anders propte een metalen ring van een
paar centimeter doorsnee in haar mond en maakte die achter haar hoofd vast. Ada
had nu geen andere keuze dan haar mond open houden; ook als ze die liever had
gesloten. Nu Ada zo naakt en hulpeloos voor hem stond, greep Anders haar hoofd
stevig vast. Hij kuste Ada bijna teder op en in haar mond en zij probeerde om met
haar tong de zijne te omstrengelen. Het volgende moment stond ze weer met haar
beide benen op de grond toen Anders haar tepels vastgreep en er stevig in
kneep. Hij had haar wel vaker en zeker meer pijn gedaan, maar de overgang van
onverwachte tederheid naar zijn veel beter voorspelbare wreedheid, deed haar
wankelen. Ze viel bijna, maar de glazen wand van de douchecabine zorgde er voor
dat Ada niet op de grond terecht kwam. Anders trok haar weer overeind. Ze
voelde hoe hij een halsband om haar nek vastmaakte en die blijkbaar ergens aan
het plafond bevestigde. Nu kon ze weliswaar geen kant meer op, maar de kans dat
ze zou vallen, was nu ook nihil geworden.
Anders deed blijkbaar de douche aan. Ze hoorde water
stromen en ze zou kunnen zweren dat haar tot het uiterste gespannen zintuigen
voelden hoe de atmosfeer in ruimte vochtiger werd, maar dat kon natuurlijk ook
haar eigen zweet zijn. Het volgende ogenblik voelde ze hoe haar halsband van het
plafond werd losgemaakt. Anders leidde Ada nu de douchecabine in. De straal was
warm, maar gelukkig niet te heet. Ze voelde dat de vloer van de douchecabine,
anders dan je zou verwachten, redelijk ruw was. Oude man, dacht ze, bang om te
vallen, maar voor ze verder van die gedachte had kunnen genieten, sneed de pijn
van de tempelklemmen door haar heen. Ada probeerde naar achteren weg te komen,
maar hoe groot de badkamer van Anders ook was, de achtermuur van de douchecabine hield haar onverbiddelijk tegen.
Anders lachte een keer en drukte Ada stevig tegen zich aan. Bij haar
binnenkomen in de badkamer had ze niet echt opgelet wat er zo allemaal klaar
lag in de badkamer, anders had ze de dildo, die Anders nu bij haar naar binnen
duwde zondermeer gezien. Ada probeerde zich eerst tegen het binnen dringen te
verzetten, maar ze was natuurlijk kansloos. Daarna begonnen de ritmische
bewegingen, die Anders met dat afschuwelijke ding maakte toch hun effect te
hebben. Ada probeerde zich over het apparaat heen te laten zakken, maar Anders
hield haar goed in bedwang. Ada piepte als een jonge kat toen het haar niet
lukte om zich verder te laten zakken. Ze voelde dat Anders de dildo weg haalde.
Voor ze zich af kon vragen waar dat ding was gebleven, had ze hem alweer gevonden.
Anders duwde de dildo in Ada’s mond en wat nog erger was: hij duwde door. Ada stikte bijna toen ze de
dildo tegen haar huig voelde. “Rustig,” zei Anders, “vooral rustig blijven
ademen.” Ada kreeg haar ademhaling weer onder controle terwijl Anders haar stevig
vast hield. “Goed zo,” zei Anders. Ada moest bijna kokhalzen toen Anders het
verschrikkelijke apparaat weer uit haar mond haalde. Ze ademde gejaagd terwijl
het warme water van de douche langs haar gezicht en voor een deel in haar mond
stroomde. Anders drukte haar omlaag en op haar knieën. Dit keer was het
duidelijk niet de dildo, die Anders door de open ring in Ada’s monde duwde.
Door de de eerste schok met de dildo was Ada nu beter voorbereid. Het varken
dresseerde haar alsof ze een puppy was, bedacht ze zich. “Urrmph!” was het
enige dat Ada uit kon brengen toen Anders’ penis tegen Ada’s huig aan stootte.
Zijn handen hielden haar hoofd stevig op zijn plaats en Ada kon alleen maar
proberen om zo voorzichtig mogelijk adem te halen en het onvermijdelijke
moment van kokhalzen zolang mogelijk uit
te stellen. “Als je kokhalst..,” zei Anders, die Ada’s worsteling met zijn
penis blijkbaar prima begreep. Anders vulde zijn betoog niet verder aan, maar
Ada begreep wel dat het voor haar niet best was als ze Anders’ penis niet in
haar mond hield. Op het allerlaatste moment, vlak voor Ada geen andere keuze
meer had, dan kokhalzen, trok Anders zich terug. “Goed zo,” zei hij bijna
vriendelijk. Hij maakte de riem los die de ring in haar mond vast hield. Ada
slikte een paar keer en probeerde haar kaak weer min of meer in vorm te
krijgen. Anders tilde haar op en nam haar mee.
Ada voelde hoe ze gedwongen werd om op een stevig soort
rond kussen of zadel te gaan zitten. Haar vagina drukte op iets rubberachtigs.
Ze voelde hoe haar armen achter haar rug werden vastgezet. Ze zat nu geknield
op het zadel en wachtte vol spanning af wat er nu zou gebeuren. Lang hoefde Ada
niet in spanning te zitten. Met een zoemend geluid begin de rubberen lap tussen
het zadel en Ada’s vagina te trillen. Ada voelde de trillingen diep door haar
lijf gaan. Anders had haar benen zo goed vastgemaakt dat ze niet instaat was om
haar vagina ook maar iets van de trillende lap te krijgen. Hoe ze ook
worstelde; ze had geen andere keuze dan alles alleen nog maar te ondergaan. Er
liep kwijl uit haar mond terwijl Ada zachtjes kreunde. Na een tijd, Ada had
geen idee hoe lang, zette Anders de vibrator uit. Ada hing aan haar boeien en
was nog amper bij bewustzijn. Anders trok Ada
overeind en nam haar weer mee. Ada had het idee dat ze weer naar de
huiskamer werd gebracht. Anders ging zonder veel plichtplegingen achter haar op
zijn knieën zitten. Zonder verdere inleiding stootte hij zijn penis in Ada’s
wachtende anus. Ada gaf, voor zover ze daar nog toe instaat was, een soort van
gesmoorde gil. Terwijl Anders in een stevig tempo door stootte, jammerde Ada
zonder zelf precies te weten of dit nou van genot en de pijn was. Anders greep
Ada’s billen stevig vast toen hij klaar
kwam. Ada deed haar best om haar billen zo stevig mogelijk tegen Anders’ kruis
aan te duwen. Hoe ze ook haar best deed, uiteindelijk was de uitkomst
onontkoombaar. Anders’ slap geworden penis gleed uit Ada’s kont, maar Anders
telde haar daar blijkbaar persoonlijk aansprakelijk voor. Ada gilde het uit
toen de slagen van de plak met een straf tempo op haar billen terecht kwamen.
Ze gilde om genade, maar Anders stopte pas toen hij het zelf genoeg vond. Ada
bleef op de grond liggen met haar armen nog steeds op haar rug en ook nog
steeds haar kap op. Anders stond nu op en ging blijkbaar weer eens op zijn
gemak televisie kijken. Ada kroop voorzichtig in de richting waarvan ze dacht
dat ze Anders hoorde. Toen ze zijn voet voelde, bleef ze daar uitgeput,
uitgewoond en volkomen voldaan tegenaan liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten