Miep XII (44.000 Woorden II)

Miep wist niet dat een dag zo vreselijk lang kon duren. Ze was die middag eerst gewoon naar het Aksie Komité gegaan. Die Anders moest zich vooral niet te veel verbeelden, vond Miep dapper. Het was natuurlijk kinderachtig en dat wist ze ook wel. Anders stond natuurlijk gewoon zijn lesjes af te draaien en hij was zich er echt niet van bewust dat zij wel of niet naar het Aksie Komité ging. Jarno, daarentegen, was zich maar al te zeer bewust van haar aanwezigheid. Toen ze hem zag, lachte ze aller-charmantst tegen hem. Terwijl ze voor Henk nog steeds een mengeling van liefde en medelijden voelde, was ze Jarno echt helemaal zat. Hij had tegen Laetitia gezegd dat ze niet al te snugger was; hij had haar laten zwemmen bij die toespraak met die Palestijn. Het was nu haar beurt. Het was misschien oneerlijk om zo al haar frustraties op Jarno te projecteren, maar ze deed het wel en heel veel kon het haar niet schelen ook. “Ik heb je gemist,” zei Jarno. Miep zei niets, maar ze keek naar de grond en deed haar best om bedeesd te kijken. Jarno sloeg zijn arm om haar heen en begon haar zowaar bijna openlijk te kussen. Als er nu iemand eens binnen kwam, was de rel niet te overzien. De nood was bij Jarno blijkbaar wel erg hoog gestegen. Miep duwde Jarno voorzichtig weg. “Nu niet,” zei ze. Ze gaf hem een vluchtige kus, die alles kon betekenen, maar voor Jarno in ieder geval een hoopvol teken was en toen ging ze er toen zogenaamd in verwarring vandoor. Jarno bleef ongetwijfeld in nog veel grotere en bovendien echte verwarring achter. Miep genoot van de gedachte.

Nadat ze op deze manier haar gram op Jarno had gehaald, was Miep naar de stad gegaan. Ze had nog lang genoeg de tijd voor Anders eindelijk thuis kwam van die klote school. Voor het eerst van haar leven was ze het met haar vader eens. “Al die geleerdigheid: nergens goed voor.” Miep ging maar naar de Bijenkorf om daar een kop koffie te drinken.  Het moest een feestelijke dag zijn, maar eigenlijk was ze alleen maar vreselijk gespannen. Misschien viel die Anders wel vreselijk tegen als ze nuchter was. Het kon natuurlijk nog veel erger: misschien viel zij Anders wel vreselijk tegen. Ze haatte nu haar openheid van de vorige dag. Goed, hij had haar tegen zichzelf in bescherming genomen en geen bier meer gegeven. Hij had haar niet misbruikt toen ze toch min of meer bewusteloos was geweest, maar misschien was het allemaal gewoon medelijden. Misschien voelde Anders voor haar wel zo ongeveer hetzelfde als zij voor Henk voelde. Bij die gedachte moest ze bijna huilen.  Stel je niet aan, dacht Miep. In het ergste geval wil hij me niet.

Miep liep op haar gemak via de Meent in de richting van de Mariniersweg. Hoewel ze haar best had gedaan om haar tijd te doden in de Bijenkorf was ze nog steeds veel en veel te vroeg. Zo zelfverzekerd als ze bij Henk en Jarno was geweest, zo onzeker was ze nu. Eigenlijk was dit de eerste man sinds Rinus, nu voor haar gevoel al weer eeuwen geleden, waar Miep zich echt voor uit wilde sloven.  Niet uit berekening, maar gewoon omdat ze het zelf wilde. Onderweg kwam Miep er wel achter dat een minirokje met hoge hakken er misschien wel erg leuk uit zag, maar dat het ook wel moeilijk liep, zeker over zo’n afstand. Omdat ze tijd genoeg had en omdat ze vooral niet binnen wilde strompelen, stopte ze bij het hekje van het plantsoen  waar ze de vorige keer Anders had ontmoet. Ze voelde het koude ijzer dwars door haar slipje tegen haar kont. Als ze nou gewoon een spijkerbroek had aangedaan, maar die gedachte verwierp ze gelijk weer. Ze zou hem helemaal gek maken en dat ging uiteindelijk toch gewoon beter in een minirok dan in een spijkerbroek. Bij de gedachte alleen al kreeg Miep het helemaal warm. Maar voorlopig moest ze eerst nog naar Anders komen zonder al te grote blaren en dan moest hij ook thuis zijn en dan, het meest belangrijk, moest hij ook nog net zo enthousiast zijn als zij. Het hele proces kende nog heel veel misten en maren, bedacht ze zich mistroostig.

Toen Miep bij Anders aanbelde, had ze de eerste horde genomen. Ze was niet al te strompelend bij hem aangekomen. Toen de deur werd opengedaan, viel dat toch weer tegen. Miep herkende het meisje gelijk. Het was hetzelfde meisje waarmee ze Anders al eerder had zien lopen. Miep keek haar wantrouwig aan. “Hoi,” zei  het meisje vriendelijk, “jij bent vast Miep.” Miep knikte. “Paul had al verteld dat je langs kwam,” ging het meisje vrolijk verder.  “Ik moest je alvast in zijn kamer laten als hij er nog niet was.” “Jij bent Klara,” zei Miep een beetje ongemakkelijk. Het meisje stak haar hand uit. “Klopt,” zei ze vrolijk. “Ik dacht dat jij een leerling van Paul was,” zei Miep. “Klopt ook,” vervolgde het meisje. “Hij heeft blijkbaar veel over mij verteld.” Miep vond dat ze dat veel te enthousiast vertelde. “Ik woon hier ook,” zei Klara, “op de derde verdieping. Ze vinden allemaal dat ik de jongste benen heb en daarom moet ik de meeste trappen lopen.” Klara zat er hoorbaar niet mee. Miep lachte maar een keer wat zurig en liep toen achter Klara aan naar Anders’ kamer. “Hij komt zo thuis hoor,” zei Klara geruststellend. “Als je nog wat nodig hebt, moet je even roepen.” Miep knikte en ging op het bed zitten; ze had zich de ontvangst anders voorgesteld.

Aan Anders aankomst ging een hoop gestommel vooraf. Miep zat op zijn bed. Ze had er over nagedacht of ze zich niet uit zou kleden en alvast bij hem in bed zou gaan liggen. Uiteindelijk dorst ze dat toch niet. Stel je voor dat hij haar niet wilde, dan had ze zich ook nog volkomen belachelijk gemaakt.  “Ze is er al!” hoorde ze de eeuwig vrolijke Klara van boven roepen. “Dank je wel!” schreeuwde Anders terug. Tot zover de romantische ontvangst, dacht Miep. Je zal zien dat hij ook gelijk nog even zijn boodschappen heeft gehaald en nu met twee volle tassen binnen stapt.  Dat laatste viel mee. Anders kwam binnen met maar een grote tas. “Nakijkwerk,” zei hij verontschuldigend, maar hij gooide het in de kamer gelijk in de hoek en liep naar Miep. Ze stond op. Hij kuste haar hartstochtelijk. Misschien had ze toch wel beter gelijk bij hem in bed kunnen gaan liggen. “Zo,” zei hij terwijl hij in de enige stoel in de kamer ging zitten. “Laat eens wat zien.” Mieps verontwaardiging kende bijna geen grenzen. Dacht die lul nou echt dat ze gelijk voor hem een striptease uit ging voeren. Dat zou ze natuurlijk nooit doen!  Ze trok pijnlijk langzaam haar truitje over hoofd en glimlachte naar hem. Anders was inmiddels een en al geconcentreerde aandacht. Preuts vouwde ze haar handen voor borsten. Ze trok weer eens een keer een pruillipje. Daarna draaide ze zich om en liet heel langzaam haar rokje zakken. Ze was nu wel erg blij dat ze hoge hakken aan had. Naakt met stevige stappers aan was wel een heel erg dom gezicht geweest. Miep maakte haar BH los en draaide zich weer terug naar Anders. Ze trok haar BH los van haar lijf en sloeg haar rechterarm voor haar borsten. Dat accentueerde haar naaktheid meer dan dat het die bedekte. Met haar linkerhand begon ze heel langzaam haar slip omlaag te duwen. Dat moest ook wel langzaam, want het kolere ding plakte, maar dat hoefde Anders niet te weten. Anders stond op en tilde haar op als een baby en liep met haar naar het bed waar hij haar voorzichtig op neer legde.

Alle gevatheden, die ze nog zo uitgebreid had gerepeteerd voor Anders’ komst, bleven Miep in de keel steken. Ze sloeg haar armen om haar heen en kuste hem met alle hartstocht, die ze op kon brengen. “Doe je ogen dicht,” zei hij en Miep gehoorzaamde als een kind dat een verassing verwacht. Ze voelde de blinddoek voor haar ogen. “Ho,” zei ze. “Wat ben je aan het doen?” “Rustig,” zei hij dwingend en tot haar eigen verbazing bleef ze stil liggen. Ze voelde hoe hij haar polsen vastmaakte aan het hoofdeinde van het bed. Zeker ook in Kopenhagen geweest, dacht ze nog, maar in tegenstelling tot bij Jarno dorst ze het dit keer niet te zeggen. Anders duwde langzaam haar benen uit elkaar. Nu ze niet kon zien, waren haar ander zintuigen tot het uiterste toe gescherpt. Ze hoorde Anders rustig, maar zwaar ademen. Hij moest vreselijk opgewonden zijn, maar als altijd wist hij zich goed in te houden. Ze voelde hoe zijn handen via haar lichaam omhoog kropen en haar borsten stevig vast pakten. Hij kneedde er in tot haar tepels stijf overeind stonden. Zijn handen gleden weer omlaag. Twee vingers streken over haar clitoris. Miep kreunde, terwijl Anders’ vingers hun weg zochten en vonden in Mieps vagina. Pas door de vingers van Anders kwam ze er achter dat ze inmiddels druipnat was. Ze slikte een keer. Miep hoorde Anders lachen. Ze had de fut niet meer om te vragen waarom hij lachte. Het volgende moment lag hij bovenop haar. Ze hoorde en voelde zijn ademhaling vlakbij haar gezicht. Zijn tong drong haar mond binnen. Miep gorgelde wat terwijl ze probeerde haar hoofd weg te draaien om zich te beschermen tegen zijn zoekende tong. Omdat ze zo nat was, kon Anders in een keer volledig doorstoten. Miep had het gevoel dat ze werd gespietst. De tweede stoot ving ze handig op door zich schrap te zetten met behulp van haar handboeien en het hoofdeinde van het bed. Zo kwamen die dingen nog een keer van pas. Anders versnelde zijn ritme. Hij bleef maar doorgaan. Die man moest een conditie hebben waar je helemaal gek van werd. Na een tijd, ze had geen idee hoelang dat had geduurd, werd het haar te veel. Ze kreunde nog wel, maar ze voelde zich vooral een oneindige geile suf gebeukte zak aardappelen. Miep wist niet eens meer of ze nu wel of niet was gekomen. Anders kwam bijna onhoorbaar klaar. Ze voelde vaag wel iets tussen haar benen, maar ze was al te ver heen om het allemaal nog echt mee te maken.

Toen Miep weer een beetje haar zinnen bij elkaar kreeg, lag Anders op haar lichaam na te hijgen. Ze voelde zijn lichaam en probeerde haar kruis tegen zijn penis aan te duwen. Anders gaf haar een kus op haar mond, maar dit keer hield hij zijn tong bij zich. De kus was eerder troostend en geruststellend dan geil. De volgende kus was wat plagerig op haar neus en de daaropvolgende op haar voorhoofd. Ze voelde hoe Anders opstond van het bed. Miep lag nog wat na te genieten.  Ze wist het zeker:  met deze man was ze rechtstreeks in het paradijs beland. Als zuster Ria het had geweten, was ze vast trots op haar geweest.

Na een tijd vond Miep dat Anders haar wel een keer los kon maken, maar ze dorst het niet te vragen. Ze haatte zichzelf, maar ze hield desondanks toch gewoon haar mond. Omdat Anders ook haar blinddoek niet afdeed, was ze vreselijk nieuwsgierig wat er nu ging gebeuren.  Toen hij haar been vastpakte, ging er een rilling door haar lijf. Anders trok er zachtjes aan. Ze voelde de boei om haar enkel. Anders trok haar lichaam langzaam strak. Bij haar tweede been was ze er op voorbereid. Ze probeerde bij hem weg te draaien, maar hij lachte haar uit. Hij was niet alleen sterker, maar met geboeide handen en geblinddoekt, was ze natuurlijk helemaal geen partij voor hem. Ze gaf haar worsteling op en gaf zich helemaal over. Ze kneep haar ogen achter haar blinddoek stevig dicht en zuchtte diep. Ze had er moeite mee om  haar gevoelens te begrijpen. Nadat Anders haar tweede been had vastgezet, hoorde ze hem weglopen. Zou de lul haar zo laten liggen? Maar hij kwam gelukkig gelijk weer terug. Met angst en beven probeerde Miep zich voor te stellen, wat hij was gaan pakken. Ze bereidde zich zo goed en zo kwaad als het ging voor op het ergste. De kou sneed als een mes door haar heen. “Aargguhh,” brulde ze toen het eerste ijsklontje in haar vagina verdween. Ze schokte, maar het lukt niet om het vreselijke koude ding weg te krijgen. Ze voelde Anders’ hand op haar mond. “Stil,” zei hij zacht, maar dwingend. Anders was geen man van stemverheffing. Het tweede klontje was net zo koud en net zo onaangenaam, maar het was gelukkig wel veel minder een verrassing. Miep bleef doodstil liggen met die gruwelijk dingen deels in haar vagina. Het goede nieuws was dat ze in ieder geval zouden smelten. Anders streek plagerig met twee andere ijsklontjes lang haar tepels.  Miep voelde zich helemaal koud en rillerig worden. Ze stond op punt te gaan huilen toen Anders plotseling stopte met zijn marteling. Hij wipte het resterende ijsklontje uit haar vagina. Hij ging weer op haar liggen en tot Mieps verrassing drukte hij opnieuw een keiharde penis naar binnen.  De eerste stoot dwars door haar ijskoude vagina voelde ze pas toen zijn penis er helemaal in zat. Anders stootte door en door en weer voelde Miep hoe ze bijna ondanks zichzelf weer zo geil werd als boter. Nu ook haar voeten vastzaten, kostte het haar veel meer moeite om de stoten op te vangen. Ze probeerde te verstijven, maar Anders beukte door al haar goede voornemens heen. Ze kwam en kwam en bleef toen maar gewoon liggen. Zelfs dit beest zou toch ooit een keer genoeg van haar krijgen. Of dat daadwerkelijk ook zo was, wist Miep niet, maar ze voelde in ieder geval dit keer wel dat hij klaarkwam en op haar bleef liggen. Miep probeerde, nog nahijgend van haar eigen orgasmen, bij haar positieven  te blijven. Daarnet had ze ook het idee gehad dat Anders klaar was, maar toen kwam er nog tweede ronde. Alleen na deze keer was het klaarblijkelijk echt uit met de pret. Anders maakte haar los en zo goed en zo kwaad als het ging kroop ze tegen hem. Hij liet blinddoek zitten en Miep bleef stil tegen hem aan liggen. “En?” vroeg Anders, “was het voor jou ook nog een beetje fijn?’  Miep zei niets. Ze kon het gewoon niet opbrengen. Ze beet hem zachtjes in zijn borst, omdat ze gewoon niet wist hoe ze haar emoties onder woorden moet brengen. Anders knorde zachtjes. “ik neem aan dat dit ‘ja’ betekent,” zei hij. “Lul,” zei ze. “Fijn,” zei Anders. “Eerst zeg je niets, dan bijt je en dan noem je me lul.” Miep schoot in de lach en sloeg op de tast haar armen om hem heen.

“Ik dacht ik dood ging,” zei Miep. “Zo snel gaat zo’n mooie sterke jonge vrouw als jij niet dood,” antwoordde Anders. Miep bekeek de boeien, die Anders weliswaar los had gemaakt van het hoofdeinde, maar die nog steeds stevig om haar polsen zaten. Dat vond hij blijkbaar geil en zij eerlijk gezegd ook!  “Ben jij ook in Kopenhagen geweest?” vroeg ze. “Kopenhagen?” vroeg Anders. “Wat zou ik daar in Godsnaam moeten doen?” Miep wees op haar boeien. Volgens “Jarno hebben ze dat soort dingen alleen in Scandinavië.” Anders schoot in de lach. “Het is ook een fantast ook. Die dingen komen gewoon uit Amsterdam.” Hij gaf Miep een kusje. “Kindje, laat je toch niet altijd zo in de maling nemen.” Miep begon te mokken. “Zak,” zei ze. “Jij niet, maar die Jarno.”

“Wat zie je eigenlijk in hem?” vroeg Anders. “Zag,” verbeterde Miep hem. “Hij was anders; hij wist alles, of beter: ik dacht hij alles wist.” “Ik ken hem al wat langer,” zei Anders. “Er is geen commissie of comité of hij zit er in, of hij wil er tenminste in zitten. Kortom: een belangrijk man.” Anders lachte er wat cynisch bij. Miep voelde dat haar gezicht weer begon te betrekken. “Wat is er?” vroeg Anders. “Ik voel me dom,” zei Miep. “Ik laat me veel te gemakkelijk imponeren. Eerst door Henk met zijn ULO en daarna door Jarno met zijn kweekschool en nu weer door jou met je universiteit.” “Dan zit er in ieder geval wel vooruitgang in,” stelde Anders met een droog gezicht vast. Miep kroop tegen hem aan. “Lach er maar om,” zei ze.  “Natuurlijk niet,” zei Anders, “ik zou niet durven.”Miep zag dat Anders een grote grijns op zijn gezicht had.

“Gelukkig maar dat Vrouw van Oorschot telefoon heeft,” zei Anders. “Goed idee, vind je niet?” vroeg Miep trots. Ze had Vrouw van Oorschot  gebeld, dat haar tante Gerrie in het ziekenhuis lag en dat ze daarom later thuis zou zijn. Vrouw van Oorschot had beloofd om een briefje bij Miep en Henk in de bus te doen. “Weet je dat ik dat nog nooit voor iemand heb gedaan?” vroeg Miep. “Ik voel me vereerd,” zei Anders. “Wat gaan we nu doen?” vroeg Miep. “Eerst ga jij wat doen?” zei Anders. Hij draaide haar handig op haar rug. Ze draaide zelf gehoorzaam haar armen op haar rug. “Braaf meisje,” zei Anders. Hij deed haar haar blinddoek weer voor. Hij dwong haar voorzichtig om van het bed af te stappen en te knielen. “Laat maar eens zien wat je kunt.” Miep kwam voorzichtig naar voren, maar voelde eigenlijk al gelijk zijn stijve penis tegen haar gezicht. Ze deed haar mond open en liet Anders’ penis in haar mond glijden. Hij drukte haar hoofd in zijn kruis. Miep steunde, maar haar protest werd gesmoord in zijn kruis. Toen hij haar hoofd los liet, begon ze haar hoofd langzaam heen en weer te bewegen.  Anders kreunde; ze zou hem helemaal gek maken. Dat lukte beter dan Miep zelf had verwacht, want hij kwam heel snel. Miep slikte alles zo snel mogelijk door. Zelfs in het geval van Anders vond ze het goor spul. Anders hielp haar met opstaan. Hij drukte haar tegen zich aan en begon haar toen hartstochtelijk te kussen. Anders maakte Miep los. “Kom,” zei hij, “we gaan douchen.” Miep wankelde voorzichtig met hem mee. Ze  voelde zich als was in de handen van deze verschrikkelijke man.

Miep keek wat moeilijk toen een vrolijke jongen het voorgerecht bij Bistro de Moriaan kwam brengen. “En nu?” vroeg ze aan Anders. Hij pakte langzaam zijn vorkje, zodat Miep het goed kon zien.  Daarna pakte hij een slakkenhuis en stak het vorkje in de opening van dat zelfde slakkenhuis. Anders moest even wrikken, maar toen kwam er een bruin, zwart stukje vlees met veel knoflookboter te voorschijn. Anders stak het stukje vlees in zijn mond en begon er met smaak op te kauwen. Miep volgde voorzichtig zijn voorbeeld. “God zegene de greep,” zei ze voor ze haar eigen slak in haar mond stak. Het viel Miep erg mee. “Het smaakt naar zoiets als kalfsvlees.” Anders glimlachte en begon aan de rest van zijn slakken.  Miep vroeg zich af of Anders dit allemaal had besteld om haar te pesten. Eerst aten ze slakken, die Miep nog nooit had gegeten; daarna aten ze koeientong in Madeira-saus en  als toetje crème brulee. Tot Mieps verbazing was koeientong wel degelijk lekker, maar zelf zou ze het nooit hebben besteld. De crème brulee was in ieder geval een enorm succes. “Dat smaakt nog lekkerder dan jouw…..  Nou ja, je weet wel,” zei ze tegen Anders. Hij keek met trots naar haar. “Zo kijkt hij vast ook naar een leerling, die een voldoende haalt,” dacht Miep. Dat was het, dacht Miep. Ze zat hier min of meer examen te doen of Anders zich wel met haar ergens wilde vertonen. Ondanks het feit dat Miep steeds meer het gevoel kreeg dat ze examen deed, was het een geweldige avond. Anders was een aantal keer in Parijs geweest en was, naar eigen zeggen bij toeval, in Parijs toen daar de grote studentenopstand van 1968  uitbrak. Miep had dat natuurlijk alleen maar op de TV gezien en vond het razend interessant. “Strovuur,” omschreef Anders de hele heisa, die ook in Nederland dagenlang de TV had gedomineerd. “Dat heb ik ook tegen Jarno, allemaal strovuur,” zei Anders, ”maar daarin ben ik nu natuurlijk al helemaal niet meer objectief.” Miep lachte trots dat Anders blijkbaar toch ook jaloers kon zijn. “Het gaat allemaal nergens over,” vervolgde Ansers, “drie studenten van de Sociale Academie, twee onderwijzers en nog eens drie communisten, die met elkaar de wereld even verbeteren door een motie aan te nemen waaruit dat blijkt.” “Maar het Aksie Komité dan?” vroeg Miep, die haar wereldbeeld en idealen nu opeens wel erg bij moest stellen. “Precies,” zei Anders. “Wat doet dat Komité nou eigenlijk concreet?” “We geven een blad uit,” zei Miep. “Nou ja, het Komité geeft een blad uit.” Sinds Miep Anders had leren kennen, voelde het Komité toch veel minder als ‘we’. “En door wie wordt dat gelezen?” vroeg Anders. Miep haalde haar schouders op. Dat wist ze eigenlijk niet zo precies. Ze had zich tot nu toe altijd door Jarno’s verhalen over de astronomische groeicijfers laten imponeren. “Het lezersaantal groeit enorm,” zei ze defensief. “Vast wel,” zei Anders. “Als ik van twee lezers naar vier lezers ga, heb ik toch wel honderd procent groei.” Miep vond Anders nu echt cynisch en gemeen. “Maar,” zei hij met verontschuldigende glimlach, “zoals ik al eerder zei: ik ben niet objectief.” Miep wierp hem verrukt een kushandje toe. “Je bent een schat,” zei ze.  De hele revolutie of wat dan ook kon Miep allemaal niets meer schelen. Het hele Aksie Komité kon haar gestolen worden.

Toen Miep eindelijk thuis kwam, moest ze wel erg snel omschakelen. Ze was nog helemaal rozig van de middag en avond met Anders. Henk, van zijn kant, maakte zich alleen maar zorgen over tante Gerrie. Miep was oorspronkelijk vastbesloten geweest om  haar verhaal in de tram en de metro te repeteren, maar in plaats daarvan had ze alleen maar wat zitten dagdromen. Natuurlijk waren het hele prettige dromen geweest met Anders in de hoofdrol, maar nu had ze daar weinig aan. Ze trok daarom haar meest treurige gezicht en zei: “Ik wil het er niet over hebben.”  Voor nu hielp dat prima. Henk sloeg zijn arm troostend om haar heen. “Je stinkt naar rook,” stelde hij toch een beetje verbaasd vast. “Je wil niet weten wat er in de ontvangstruimte van een ziekenhuis wordt gerookt,” zei Miep met een stalen gezicht.  Henk wilde het inderdaad niet weten, maar hij kon het zich blijkbaar wel goed voorstellen, want hij kwam er niet op terug. “Wat was er nou precies aan de hand?” vroeg Henk nog een keer, maar Miep redde zich er uit door vooral intens smartelijk te kijken. Ze wist heel goed dat ze nu gewoon niets moest zeggen. Morgen zou ze wel nadenken over een verhaal, maar nu zou alleen maar domme dingen zeggen, die ze dan later weer moest verklaren. In plaats daarvan kroop ze naast Henk in bed. Hij sloeg zijn armen om haar heen. Miep was hem dankbaar. Bij Henk kon ze op een bepaalde manier gewoon zichzelf zijn. Bij Henk hoefde ze niet op examen, zoals ze dat zelfs al wel Rinus had gemoeten, want die wilde dat ze alle spelers van Feijenoord uit haar hoofd kende. Bij Jarno had ze altijd alles van de komende revolutie en over Zuidelijk Afrika moeten weten en bij Anders voelde zich gewoon een onmondig kind. Henk was gewoon Henk; meer was er niet, maar het voelde wel heel erg vertrouwd. Als ze niet zo vreselijk beurs en moe was geweest, had ze er op aangestuurd dat ze seks hadden. Volgens de brochure van de NVSH moest je alleen maar seks hebben als je er zin had en nooit uit schuldgevoel. Miep vond dat allemaal maar gezeur.

De volgende dag kwam Miep bijzonder moeilijk uit bed. Ze was ondanks een comadiepe slaap nog steeds moe en ze was overal beurs.  Henk, die Mieps algehele ontreddering nog steeds toeschreef aan het ziekbed van tante Gerrie was op zijn eigen hulpeloze manier lief en zorgzaam. Miep begreep niet dat ze deze man ooit had willen verlaten voor zo’n pedante zak als Jarno. Als het om Anders ging, voelde dat allemaal toch weer heel anders, maar Miep wilde er voorlopig allemaal niet aan denken. Eigenlijk wilde ze alleen nog maar slapen, maar ze wist ook dat ze dan alleen maar zou gaan piekeren. Ze zwaaide Henk uit met meer hartelijkheid dan ze in jaren op had kunnen brengen en ging toen naar de douche. Daar stond ze een hele tijd onder de warme straal haar onzekere toekomst te overdenken.