Ada IV (44.000 Woorden III)

“Zit je eigenlijk ooit weleens in de woonkamer?” vroeg Ada aan Breuer. “Merkwaardig genoeg alleen als ik alleen ben,” zei Breuer. “Met visite zit ik bijna altijd in de keuken.”

“Hij is er groot genoeg voor,” zei Ada. Lidl was inmiddels op de bank naast hen gaan liggen slapen. “Ik moet zeggen,” zei Ada, “je bent eigenaardig, maar je Boeuf is prima.”  Ze merkte dat ze eigenlijk iets te veel had gegeten en daarna had ze ook nog appeltaart genomen. Bovendien had de wijn er stevig in gehakt. “Ik had beter geen toetje kunnen nemen,” zei Ada terwijl ze verre van elegant, maar wel erg gemakkelijk ging zitten. “Sorry hoor,” zei ze. “Ik had me dit ook anders voorgesteld.” 

“Vertel eens,” zei Breuer. “Nee,” zei Ada. “Jij wil te graag en ik heb veel te veel gedronken; dan wordt ik altijd vreselijk loslippig.” Breuer liet haar maar een beetje betijen. “Trouwens,” zei Ada, “ik moet naar huis, want ik heb echt veel te veel gedronken. Wist je trouwens dat ik dat helemaal niet van plan was. Ik wilde bij je blijven slapen, maar nu ben ik veel te dronken en vind je me morgen vast een sloerie.”  Ada stond op, maar ze merkte dat het allemaal niet meer van zelf ging. “Weet je wat,” zei Breuer. “Je blijft hier toch gewoon slapen; je hebt te veel gedronken.” “Nee,” zei Ada en ze wist dat vastbesloten was om te vertrekken. Breuer tilde haar op en nam haar in zijn armen. “Dat wil ik niet,” zei Ada. Breuer negeerde haar. “Nu ben jij Tarzan en ik Jane,” zei Ada “wat romantisch.”

Ada deed voorzichtig een oog open en keek naar het voor haar onbekende plafond. Nadat ze haar tweede oog had opengedaan, herkende ze het plafond nog steeds niet. Ze bewoog haar hoofd een keer voorzichtig op en neer en dat viel nog niet mee. Het begon allemaal weer terug te komen. De avond was hartstikke gezellig begonnen. Breuer had geanimeerd verteld over hoe hij zijn bedrijf had opgebouwd. Ze wist inmiddels ook dat hij een zus had en neus had voor ongelukkige affaires. Breuer had zich keurig gedragen en was steeds tot Ada’s toenemende frustratie een volmaakte heer gebleven. Hij had wel iets meer mogen hebben van Karremans en de Looze. Uiteindelijk had Ada gemerkt dat ze te veel had gedronken toen ze loslippig werd, maar toen was het al te laat. Ze wist nog dat ze naar huis wilde gaan, maar daarna was het licht, in ieder geval voor haar, uit gegaan. Ada liet haar handen voorzichtig onder de dekens glijden. Ze ging er eigenlijk al vanuit, maar ze had inderdaad haar ondergoed nog gewoon aan. Ze ging zitten in het eenpersoonsbed. Naast haar bed stond een teiltje. Op het nachtkastje stond een glas water en twee doosjes met verschillende soorten pijnstillers. Ada merkte dat ze gelukkig niet misselijk was, maar het water en de pijnstillers kwamen prima van pas. Ze had dorst en hoofdpijn. Als dat niet zoveel pijn had gedaan, had Ada zich wel voor haar hoofd kunnen slaan. Ze dronk zelden en prompt nu had ze of veel te veel gedronken of (en dat hoopte ze maar) was het volkomen verkeerd gevallen.

Ada moest toegeven dat Breuers huis van alle gemakken was voorzien. De slaapkamer waarin zij wakker was geworden, had een eigen douche en toilet. Luxe, dacht Ada terwijl ze het warme water langs haar lichaam voelde lopen. Ik zou er aan kunnen wennen. Het was natuurlijk jammer dat er geen schoon ondergoed was, maar aan de andere kant was het misschien ook juist wel gek geweest als Breuer een grote verzameling damesondergoed had. Na de pijnstillers en de douche voelde Ada zich eigenlijk al weer een stuk beter. Tot haar eigen verbazing merkte ze dat ze zelfs honger had. Dat was ook eigenlijk niet zo gek, want op haar telefoon zag ze dat het inmiddels elf uur was. De Boeuf was lekker geweest, hoewel ze er nu niet aan moest denken, maar daarna had ze niets meer gegeten, tenminste voor zover ze zich kon herinneren. Ze had geen idee of Breuer eigenlijk thuis was. Daarom sloop ze min of meer de trap af. Ze voelde zich toch wel een beetje opgelaten in een vreemd huis. Breuer zat heel saai aan tafel, met een leesbril op, blijkbaar een aantal stukken te bestuderen. “Goedemorgen,” zei hij vriendelijk zonder op te kijken. “Goed geslapen?”  “Volgens mij wel,” zei Ada, “het wakker worden was een beetje een uitdaging.”  Breuer keek even op. “Wil je eten?” vroeg hij. “Nou,” zei Ada, “eigenlijk wel. Het verbaast me ook.”

“Iets lichts?” vroeg Breuer, ‘of liever iets stevigs.” “Nou,” zei Ada, “laten we het geluk maar niet tarten.” Tot nu toe was het goed gegaan en dat wilde ze vooral graag zo houden. “Ik pak wel yoghurt,” zei Breuer en hij liep naar de keuken. “Ik wist trouwens niet dat jij een leesbril hebt,” riep Ada naar de keuken. “Ik ben een oude man,” beaamde Breuer. “Het is weliswaar jammer, maar daarom niet minder waar.”  Jammer, dacht Ada. Weer zo’n antwoord dat alleen Breuer zou kunnen geven; heel jammer.

Terwijl Ada met lange tanden voorzichtig haar yoghurt naar binnen werkte, was Breuer bij haar komen zitten met een kop koffie. “Heb ik me erg misdragen?” vroeg Ada. “Nee,” zei Breuer, “echt niet. Het was allemaal heel erg gezellig tot je blijkbaar opeens boven je theewater was en allemaal oneerbare voorstellen ging doen.” Ada schoot in de lach. “En waarom heb je daar dan geen gebruik van gemaakt?” vroeg Ada toch een beetje in haar wiek geschoten. “Ik wacht wel tot je ze herhaald als je nuchter bent,” antwoordde Breuer met een zelfverzekerd lachje. “Misschien kan je daar wel heel lang op wachten,” zei Ada, die daar zelf helemaal niet zo zeker van was, maar die zelfvoldane grijns niet uit kon staan. “Misschien,” zei Breuer en haalde gelaten zijn schouders op. “Je zou een poging kunnen wagen,” zei Ada, die vond dat Breuer zich wel erg gemakkelijk bij de situatie neerlegde. “Komt wel,” zei Breuer en hij gaf Ada een kus op haar voorhoofd voor hij naar de keuken om nieuwe koffie te halen. “Je bent verslaafd,” zei Ada. “Nou en of, maar nu ga ik koffie halen,” zei Breuer. “Ik wil nu eigenlijk ook wel koffie,” zei Ada nadat Breuer weer terug was gekomen uit de keuken. “Had je dat niet wat eerder kunnen zeggen,” zei Breuer terwijl hij gelaten weer terugliep naar de keuken. “Je bent echt een zak,” zei Ada terwijl ze achter Breuer aan naar het koffiezetapparaat liep. Breuer vond het blijkbaar allemaal niet de moeite waard om nog te reageren. “Je negeert me,” stelde Ada vast. “Nee hoor,” zei Breuer. “Ik schatte in hoe je je voelde.”

”En hoe voel ik me?”vroeg Ada nieuwsgierig. “Blijkbaar goed genoeg,” zei Ada en hij sloeg zijn armen om haar heen. “Ho nou,” zei Ada nog, maar zijn lippen hadden die van haar al gevonden en zijn tong leek wel een drilboor. Ada was eerst overdonderd door deze actie, maar beantwoordde zijn kus toen met passie. Ik haat deze man, dacht ze terwijl ze zijn lange intieme kus probeerde te beantwoorden. Ze sloeg zo goed en zo kwaad als het ging haar armen om Breuer heen en drukte zich tegen hem aan. Met haar linkerbeen probeerde Ada hem nog dichter zich aan te drukken. Het maakte haar wat onstabiel, maar het gaf haar ook een excuus om zich nog steviger aan hem vast te houden. Ada merkte al gauw dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Breuer hield haar zo stevig vast dat ze niet eens had kunnen vallen als ze dat al zou hebben gewild.  “Waarom deed je dat?” vroeg Ada nog nahijgend. “Ach,” zei Breuer, “ik weet wel andere manieren om je je mond te laten houden, maar om daar nou zo op je nuchtere maag mee te beginnen.” 

“Als je het maar laat,” zei Ada terwijl ze Breuer aan vloog met net voldoende pit om het serieus te laten lijken. Breuer was niet onder de indruk en hield haar moeiteloos in bedwang. “Kan je wel,” zei Ada, terwijl ze zich zogenaamd probeerde los te worstelen, maar in werkelijkheid vooral haar kruis tegen Breuers kruis aan duwde. Breuer liet haar opeens los waardoor Ada, die daar niet op berekend was, op de grond viel. Ze zat wat beteuterd op haar billen. “Sukkel,” zei Breuer, maar hij ging wel gelijk naast haar op de grond zitten en sloeg zijn arm om haar heen. “Je neemt me niet serieus,” mokte Ada met een pruillipje. “Nee,” zei Breuer, “maar ik vind je wel erg lief.” “Ik wil niet lief zijn,” zei Ada. Ze beet in Breuers hand. “Loeder,” zei Breuer en hij drukte Ada tegen de grond. Met een handigheid, die blijkbaar het resultaat was van veel oefening, draaide hij haar pols op haar rug. Ze kon geen kant op, maar ze voelde wel dat Breuer niet door draaide en haar eigenlijk allen maar in bedwang hield. “Lul,” zei ze. “Laat me los… Wat doe je nu?” Breuer, die er toch blijkbaar echt andere gewoontes dan anderen op na hield, had God weet waar vandaan een paar handboeien gepakt en haar polsen achter haar rug vastgemaakt. “Laat me los,” snauwde Ada. Breuer tilde haar voorzichtig op en kuste haar nu opnieuw, maar vooral onverwacht teder. Ada rukte een keer aan haar boeien, maar die gaven geen millimeter toe. Ada drukte haar hoofd tegen Breuer aan. Hij sloeg zijn armen weer om haar heen en wiegde haar voorzichtig heen en weer. Ada voelde al haar boosheid en de agressie, die ze voor deze man had gevoeld langzaam wegglijden. Ze beet zachtjes in Breuers schouder. Breuer streelde haar.  “Eindelijk,” dat ze iets te luid hardop, maar Breuer negeerde het als een heer  en liet haar gewoon tegen zich aan tot rust komen.

Breuer liet er blijkbaar allemaal geen gras over groeien. Ada vervloekte nu het feit dat ze in alleen haar slip en T-shirt naar beneden was gekomen. Breuer mocht dan een heer zij geweest toen ze dronken was, maar daar was nu niets meer van over. Zijn linkerhand gleed langs haar benen en drukte haar slip omlaag. Met zijn andere arm hield hij haar nog steeds moeiteloos in bedwang.  Zijn linkerhand gleed tussen haar benen en wreef langs haar clitoris, die toch al overgevoelig was. Ada vergat haar geworstel volkomen en probeerde haar kruis tegen Breuers vingers aan te duwen. Ze kreunde terwijl zijn hand steeds sneller langs haar kruis gleed. Ada verstijfde en de opeenvolgende orgasmen kwamen razendsnel. Ze  kreunde en worstelde en verslapte toen in Breuers armen. Volkomen slap hing ze tegen Breuer aan. “Lang geleden?” vroeg hij begripvol. “Heel lang geleden,” mompelde Ada. Ze merkte dat ze op Breuer had gekwijld. Breuer streelde Ada’s borsten en ze liet het gehoorzaam en intens nagenietend over zich heen komen. Breuer tedere fase duurde blijkbaar maar kort, want hij ging op een stoel zitten terwijl hij Ada dwong om op haar knieën te blijven zitten. Toen hij de rits van zijn broek opende, zag Ada dat dit alles hem ook niet onberoerd had gelaten. Zijn penis knalde bijna uit zijn broek. Zonder verdere aanwijzing of dwang, nam Ada het apparaat gehoorzaam in haar mond en begon als een bezetene te zuigen. Ze hoorde Breuer kreunen en voelde hoe hij verstijfde. Ze bewoog haar mond nog sneller heen en weer. Opeens trok Breuer haar hoofd  weg. Hij pakte zelf zijn penis vast en het volgende moment volgde een gigantische zaadlozing, gevolgd door een ingehouden brul. Ada bleef tevreden tegen Breuer aan liggen terwijl hij bijna afwezig haar hoofd en haar streelde.

Het bed was blijkbaar niet echt  uitgekozen op comfort. Ten eerste lag er geen matras op en de metalen ringetjes van de spiraalbodem drukten in Ada’s billen en rug. Het hoofd- en voeteneinde bestonden uit stevige  spijlen. Met haar armen en benen gespreid, kon Ada geen kant op. Toen ze volgens Breuer al te heftig had geprotesteerd, had hij een zwart balletje in haar mond gestopt en achter haar hoofd met een riempje vastgemaakt. Daarna had Ada hem alleen nog heel vuil aan kunnen kijken tot hij haar ook nog een blinddoek had omgedaan. Af en toe hoorde ze hem even binnenkomen. Haar lichaam verstrakte zich op zo’n moment. De ene keer werd Breurs binnenkomst gevolgd door korte venijnige pijn als hij haar berekenend een klap gaf met die leren plak, die hij haar daarvoor met zichtbaar genoegen had laten zien. Het viel Ada trouwens wel op dat hij er lang niet zo hard mee sloeg als tijdens de demonstratie, maar hij wist altijd wel net een pijnlijk puntje te raken. De andere keer gleed een van zijn gespierde handen langs haar lichaam en werd Ada helemaal gek van genot. Hij streelde haar borsten en zocht dan langzaam via haar navel de weg naar haar kruis. Hij maakte haar gek door pesterig vlak voor haar clitoris te stoppen. De ene keer bleef het daarbij en bleef ze gefrustreerd liggen. De andere keer haalde hij blijkbaar zijn hand over zijn hart en voelde ze opeens uit het niets alsnog een of twee vingers tegen haar clitoris drukken. Ze rukte aan haar boeien, maar de machteloosheid maakte Ada op zo’n moment alleen nog maar gekker. Breuer kuste haar op haar voorhoofd en leek haar daarna weer in de steek te laten, maar dit keer was het anders. Ze hoorde hoe hij zich uitkleedde en voelde daarna het gewicht van zijn lichaam op haar drukken. De ringen drongen nog dieper in het vlees van haar billen. Ze kon zich niet voorstellen dat hij wel lekker lag met zijn knieën op de spiraal. Lekker voor je, dacht ze, maar het volgende moment vergat ze alles. Breuer drukte zijn penis in een keer bij haar druipnatte vagina naar binnen. Ada trok aan haar boeien, gorgelde wat en probeerde haar lichaam om te gooien, maar ze zat stevig vast. Het opvangen van zijn stoten was bijna onmogelijk en ze had het idee dat ze zijn stoten alleen maar lijdzaam kon ondergaan. Breuers adem werd steeds gejaagder tot hij verstijfde en blijkbaar kwam. Ada had geen idee waar haar vorige orgasme eindigde en haar nieuwe begon. Breuer lag al een tijdje stil, maar door haar eigen naschokken, kreeg ze tenminste nog een orgasme. Breuer kuste haar teder op haar mond, maar door dat klote balletje kon ze zijn kussen, hoe ze ook haar best deed, niet beantwoorden.  Breuer streelde haar voorzichtig, ook weer in haar intieme delen, maar Ada kon het gewoon niet meer opbrengen. Ze bleef uitgeput op het bed liggen. Ze hoorde Breuer lachen en daarna voelde ze hoe hij haar blinddoek afdeed en daarna eindelijk dat balletje uit haar mond haalde. “Het is pap daar beneden,” was het eerste dat ze zei. “Het is er in ieder geval nat genoeg voor,” antwoordde Breuer. Hij maakte haar snel los en hielp haar om haar armen na al die tijd weer terug langs haar lijf te vouwen. Ondanks de kramp in haar schouders voelde Ada zich vooral alleen maar warm en geborgen. Ze rolde zich op in foetushouding en bleef op de spiraal liggen, maar dat vond Breuer niet goed. Hij tilde haar op alsof ze een kind was en nam haar in zijn armen mee naar de slaapkamer waar hij haar op haar buik legde. Ada bleef stil liggen met haar hoofd op het kussen. “Dat arme ruggetje,” zei Breuer, die er verder volmaakt aan voorbij ging dat hij Ada ook nog op haar borsten en in haar kruis had geslagen. Merkwaardige prioriteiten heeft die man, dacht Ada, maar ze had de fut niet meer om het ook daadwerkelijk te zeggen. De crème voelde weldadig aan en ze genoot van Breuers handen, die haar schouders, rug en kont insmeerden. Ze kreunde een paar keer. “Lekker?” vroeg hij zorgzaam. “Heerlijk,” mompelde Ada terwijl ze vergeefs vocht tegen de opkomende slaap.