II

“Ik haat die eeuwige continudienst,” zei Inge, “ik zie er vast uit als een lijk.” Bart gaf haar een kus op haar mond. “Je ziet er schitterend uit,” zei hij en drukte haar stevig tegen zich aan. “Kon je het  gemakkelijk vinden?” vroeg Bart. “Nee,” zei Inge, “maar mijn navigatieapparatuur kon het gelukkig wel prima vinden.” Het was een flauw grapje, maar Bart deed zijn best om de indruk te wekken dat hij het leuk vond. “Leuke flat,” zei Inge. “Klein,” zei Bart, “maar voor een man alleen meer dan genoeg. En voor de verandering: een keer opgeruimd.” Inge keek hem vragend aan. “Ik kon je toch moeilijk ontvangen in mijn normale chaos.” Het kon Inge eigenlijk  helemaal niet schelen hoe Barts huis er uit zag; hij ging binnenkort toch naar Frankrijk.

Inge was gelijk na afloop van de nachtdienst naar Delft gereden. Je kon aan Bart zien dat hij net wakker was; hij zag er gênant fris en wakker uit. Vroeger had Inge nooit last gehad van de nachtdienst, maar ze merkte nu dat het steeds moeilijker werd om de dag daarna gelijk weer door te kunnen. “Nog iets meegemaakt?” vroeg Bart. “Niet echt,” zei Inge, “het was stil de eerste hulp en er zijn de hele week geen operaties uitgevoerd, die speciale aandacht nodig hadden.” Bart gaf haar nog een kus. “Ik had eigenlijk wel zo’n spannend verpleegsterspakje verwacht,” zei Bart met een grijns. “Lul,” zei Inge, “ik heb me speciaal nog voor je omgekleed. Had je me liever met een witte broek en van die gezonde slippers gezien?” Bart keek alsof hij het een aanlokkelijk alternatief had gevonden. “Er zit eigenlijk maar een manier op om dit op te lossen,’ zei Bart, “kleed je maar uit.”

“Heb je haast?” vroeg Inge. “Wat denk je zelf?”antwoordde Bart. “Er zit hier een prachtige dame in mijn huiskamer en ik heb me speciaal net gedoucht.” Inge moest er om lachen, maar ondanks dat begon ze toch haar blouse los te maken. Bart keek er met onverholen interesse naar. “Je bent mooi,” zei hij. Inge merkte toch dat ze net wat meer bewoog dan noodzakelijk en dat ze eigenlijk bezig was om een striptease te geven aan een klein, maar zeer meelevend publiek. Vooral Barts oprechte bewondering deed Inge goed. Bart had zich wel erg gemakkelijk geïnstalleerd op de fauteuil midden in zijn kamer. “kom eens hier,” zei hij tegen Inge. Toen ze op zijn schoot wilde gaan zitten, wees hij op het kussentje dat voor zijn stoel lag. Het moest hem wel erg naar zijn hoofd zijn gestegen, dacht Inge, maar ondanks al die niet uitgesproken tegenwerpingen, ging toch op haar knieën voor hem op het kussentje zitten. “Goed zo,” zei Bart, “je leert het wel…. Uiteindelijk.” Inge keek hem vuil aan, maar sloeg toen toch haar ogen neer. Bart boog zich naar voren en kuste eerst op haar voorhoofd en toen op haar neus en uiteindelijk vol op haar mond. Inge sloeg haar armen om hem heen om niet om te vallen. Bart schoot in de lach. “Evenwicht bewaren is een kunst,” zei hij,  “doe je armen langs je rug.” Inge gehoorzaamde zwijgend, maar ze vroeg zich wel af waarom nou juist de man van haar dromen weer zo anders moest zijn. Bart liet haar een paar zwarte handboeien zien. “Ze knellen niet af,” zei hij geruststellend, maar voor Inge was dat maar een schrale troost. Haar angst voor dit moment werd alleen nog overtroffen door haar ongelofelijke geilheid. Bart maakte haar polsen achter haar rug vast met die boeien. Daarna kuste hij haar opnieuw op haar mond, maar dit keer hield hij zijn tong bij zich. Inge schatte in dat de kus vooral geruststellend bedoeld was. Bart ging op zijn gemak naast haar zitten en zijn hand gleed in haar kruis. Inge kreunde en ze kneep haar ogen stijf dicht. Ze probeerde wat omhoog te komen om Barts vingers beter aan te raken, maar die bewoog plagerig mee.  Bart gaf haar nog een kus en bekeek haar goedkeurend. Inge voelde zich helemaal warm worden. Ze kon zich niet herinneren dat ze ooit zo ongelofelijk geil was geweest. Bart stond op en liep naar de tafel, maar hij kwam gelijk weer terug. “Nee,” zei Inge toen Bart haar de zwarte leren blinddoek omdeed, maar het was een loos gebaar.  Ze kon Bart nu natuurlijk niet meer zien, maar haar overige zintuigen stonden volledig op scherp. Bart deed haar een halsband om en trok haar daarna langzaam naar zich toe. Inge viel min of meer tegen Barts kruis aan.  Inge kon nu wel voelen dat dit alles Bart ook niet onberoerd had gelaten. Dat was natuurlijk altijd het grote voordeel van mannen; ze konden nog zo onderkoeld doen, maar uiteindelijk verraadden ze zich zelf altijd. Ze kuste Barts penis op de tast. Hij kreunde en dat gaf Inge de moed om zijn hele apparaat in een keer in haar mond te nemen.  Hier was ze goed in. Als zij en Bart Jan ooit nog iets hadden dat op seks leek, moest ze die dooie diender ook altijd op deze manier bewerken. Bij Bart was dat allemaal niet nodig. Hij trok haar gezicht bijna ruw van zijn penis af. Een moment vroeg Inge zich af wat ze verkeerd had gedaan, maar het had blijkbaar allemaal niets met haar te maken. Bart legde haar op de vloer. Ze probeerde haar armen zo te leggen dat ze niet afgekneld zouden worden, maar het volgende ogenblik had ze alweer heel andere zorgen en emoties. Bart moest even richten, maar toen hij merkte dat Inge al druipnat was, stootte hij in een keer door. Hij moest vooral op zijn eigen armen steunen, want Inge voelde zijn gewicht amper op haar lichaam drukken. Ze probeerde haar bekken naar voren te stoten om het geweld van Bart op te vangen. Het volgende ogenblik was het allemaal over. Bart gaf een brul en kwam zo te horen en te voelen. Inge wist eigenlijk niet of ze was gekomen en zo ja hoe vaak. Bart rolde van haar af en rolde haar op haar zij. Hij nam haar hoofd in zijn armen en drukte dat stevig tegen zich aan. “Lang geleden?” vroeg hij. “Lang geleden,” zei Inge, “op deze manier wel vijftien jaar geleden.” Bart kuste haar op haar voorhoofd. “Lang geleden,” zei hij begripvol. Inge moest er even aan terugdenken. Het was eigenlijk te banaal voor woorden. Maar aan de andere kant; waarom zou een Oostenrijkse skileraar niet de beste herinnering van je leven mogen zijn?  Ze legde haar hoofd op Barts borst, maar nu had ze hem toch onderschat. Barts hand zocht opnieuw haar kruis en clitoris op. Hij streek eerst zachtjes en toen steeds harder langs de bovenkant van haar vagina. Inge merkte dat ze nog helemaal in de stemming was. Ze kwam en kwam en kwam tot ze niets meer dan een trillend en schokkend lichaam was. “inderdaad heel lang geleden,” stelde Bart droog vast. Als ze het op had kunnen brengen, had Inge hem het liefst gebeten. Nu liet ze het allemaal maar over haar komen.

“Dit doet me denken aan mijn studententijd,”zei Inge. De miserabele douche leverde amper genoeg water voor een persoon, maar aan de andere kant was dat een extra excuus om nog dichter tegen Bart aan te gaan staan. Thuis had ze de meest luxe badkamer, die een mens zich maar voor kon stellen en zelfs de douches in het ziekenhuis waren beter, maar ondanks dat alles genoot Inge van het miezerige straaltje.  Bart sloeg zijn armen om haar heen. “Het is behelpen,” gaf Bart toe, “maar ik heb jaren in het buitenland gewoond en om nu voor die paar resterende maanden nog iets anders te gaan zoeken.” Inge liet hem lekker kletsen. Ze kon het zich helemaal voorstellen hoe Bart hier min of meer zijn hol van had gemaakt. Hij was helemaal niet van plan om te verhuizen, maar hij wist precies wat hij moest zeggen om de vrouwen, die hij mee had gelokt naar zijn hol, het gevoel te geven dat ze heel speciaal voor hem waren. “Woon je hier allang?” vroeg Inge. “Vanaf het einde van mijn studie,’ zei Bart, “ik heb het gekocht met geld dat ik verdiend had toen ik nog met Breuer samenwerkte. Waar vind je zoiets zo vlakbij de winkels en het centrum?” Inge haalde haar schouders op. Ze kende Delft eigenlijk helemaal niet, maar dat wilde ze niet toegeven. Ze had ooit een vriendje gehad, die in Leiden had gestudeerd en dodelijk beledigd was geweest toen zij er niet zoveel aan vond.  “Jij mag het zeggen,” zei Bart. “Eten we hier of gaan we naar de Beestenmarkt?” Inge dacht er over na. Als ze hier bleven, zouden ze vast nog een keer echt heerlijke seks hebben, maar aan de andere kant was het waarschijnlijk verstandiger om het allemaal wat uit te smeren. Bart hoefde niet te weten hoe intens ze er van had genoten en er kwamen vast nog keren zat voor ook deze ridder zijn witte paard zou beklimmen en naar Zuid-Frankrijk af zou reizen.  “Verras me eens,” zei Inge, “die Beestenmarkt klinkt eigenlijk best toepasselijk.” “Okay,” zei Bart, die tot Inge’s genoegen toch even bedenkelijk keek, “dan doen we dat.” Dat toch een beetje teleurgestelde hoofd stelde Inge gerust; er zouden vast nog vele keren volgen.

Inge nam een slokje van haar koffie. Bart had inderdaad gelijk gehad, Het terras op de Beestenmarkt was echt leuk en het plein op zich ook. En dat allemaal op nog geen vijf minuten lopen van het huis van Bart. “Delft is inderdaad leuk,” zei ze, “het eten was ook nog lekker.” Bart keek helemaal trots. Hij houd echt van dezer stad, dacht Inge. “Waarom ga je hier eigenlijk weg?” vroeg ze. “Het wordt tijd voor iets anders,” zei Bart. “Ik ben echt helemaal klaar met de ICT en ik wil weg uit Nederland.” Inge kon zich heel goed voorstellen dat iemand helemaal klaar was met zijn werk en weg wilde uit Nederland, maar omdat nu gelijk zo drastisch te doen. “Is het geen grote gok?” vroeg ze. “Valt wel mee,” zei Bart., “Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit meer.” Inge vond het helemaal niets. “Ik ben ooit op een Nederlandse camping geweest waar ook een Nederlander stond, die een fazantenfokkerij in Frankrijk wilde beginnen; het werd een tragedie. Hij ging failliet en zijn vrouw ging berooid terug naar Nederland.” Bart schoot in de lach. “Je zou motivatiecoach moeten worden,” zei hij. “Je begrijpt best wat ik bedoel,” zei Inge een beetje verongelijkt. “Helpt het een beetje als ik je vertel dat ik geen hypotheek nodige heb?” vroeg Bart met een zelfvoldane grijns. “Dat maakt niks uit,’ zei Inge, “of je het geld nou leent van een vriend of van de bank; uiteindelijk moet je het toch terugbetalen.”

“Ho, ho, ho,” zei Bart. “Wat leuk,” zei Inge, “je kan altijd nog kerstman worden.” Bart keek haar wat geringschattend aan. “Hans, koopt een bungalow op mijn terrein en dat maakt de begroting rond, maar het is echt niet zo dat ik geld van hem moet lenen voor de rest van mijn plannen.” Ik had geen verpleegster moeten worden, bedacht Inge zich. In de ICT werd blijkbaar erg goed verdiend. “Ik heb er lang over nagedacht,” ging Bart nu weer volkomen serieus verder. “Ik geloof je,” zei Inge, die de sfeer niet al bij voorbaat wilde verpesten. Het was natuurlijk weer zo’n kansloos verhaal dat alleen maar leuk was, omdat het vaak van die vertederende reality-tv opleverde. “Ik heb al voor een heel jaar boekingen,” zei Bart, “dat heb ik dan weer wel aan Hans te danken.” Inge keek hem vragend aan. “Hij heeft iedereen zo ongeveer gedwongen om tenminste een weekje langs te komen.”  Inge moest het allemaal nog zien. Als zij ooit nog zou worden gehouden aan alles wat ze ooit had toegezegd, was ze failliet of dood en waarschijnlijk allebei.

Na een korte wandeling langs de inderdaad leuke grachtjes merkte Inge dat Bart nu toch weer haast kreeg en weer terug wilde naar zijn armzalige flat. Inge kon zich maar een reden voorstellen. Als ze opschoten, kon het nog net voor ze weer naar het huis moest. Het was goedkoop, maar ze waren allebei nu eenmaal niet in de positie om eisen te stellen. Ze liet zich daarom gewillig weer in de richting van Barts huis duwen. “De volgende keer gaan we naar de Prinsenhof,” zei Bart nog om een en ander nog een beetje een cultureel sausje te geven, maar al in de lift was het duidelijk dat zijn gedachten totaal ergens anders waren. Hij sloeg zijn armen om Inge heen kuste haar op haar mond. Inge drukte haar kruis tegen het zijne aan. Ze wilde hem alvast maar een beetje in de stemming brengen. Daar was trouwens niet veel voor nodig. Nadat Bart de deur van zijn woning had opengemaakt, tilde hij Inge op. Handig, dacht Inge ietwat cynisch. Het stond romantisch, maar Inge wilde er wat onder verwedden dat ze in de slaapkamer zouden eindigen. Met een kracht en zelfbeheersing, die  haar verbaasden, legde Bart haar op het bed. Ik had moeten wedden,  dacht Inge, maar ja; met wie?

Hoewel Inge graag voor de file thuis wilde zijn, had ze nu toch wel het idee dat ze het aan haar eer, wat dat dan ook in mocht houden, verplicht was om toch wel even tegen te stribbelen. Zoveel ervaring met vreemdgaan had ze nou ook weer niet, maar ze had het idee dat ze haar marktwaarde niet echt vergrootte als ze al te gewillig was. Terwijl Inge op bed lag, kruiste ze haar armen preuts voor haar borsten. Bart ging lekker tegen haar aan liggen en Inge genoot, maar wist blijkbaar gezicht goed in bedwang te houden. “Nee,” zei ze terwijl Bart haar handen voorzichtig, maar onweerstaanbaar van haar borsten losmaakte en haar voor dat ze het wist, zat hij op haar armen. Als ze nu had gebeten, was het vast in een keer uitgeweest met de pret. In plaats daarvan beperkte Inge zich tot vuil kijken en ook blijven liggen toen Bart opstond. “Wat is dat nou weer?” vroeg ze half verschrikt en half nieuwsgierig. “Hoeveel van die kolere dingen heb je eigenlijk?” Bart negeerde haar niet overtuigende protesten en boeide Inge met haar polsen aan de spijlen aan het hoofdeinde. Nu ze daar zo weerloos lag en zich alleen maar kon beperken tot intens boos kijken, nam Bart er de tijd voor. Hij trok haar broek en onderbroek uit, waardoor ze aan de onderkant alleen nog haar sokjes aan had. “Doe die sokken uit gek,” zei Inge, “ik sta voor lul.” Bart negeerde haar, maar deed haar sokken wel uit en maakte daarna haar enkels vast aan de spijlen aan het voeteneinde van het bed. Hij had waarschijnlijk zelf ook gevonden dat ze er met die sokken belachelijk uitzag. “Je boft,” zei hij ernstig, “maar de volgende keer pak ik mijn zweep.” Inge slikte even. Striemen zouden thuis toch weer erg moeilijk verklaarbaar zijn en toch tot gezeik leiden. Bart kleedde zich uit, maar Inge kon zien dat hij er nu op zijn beurt de tijd voor nam. Hij was goed gebouwd met het begin van een buikje, maar als hij dat goed in de gaten hield, zag hij er geweldig uit. Bart ging niet op haar maar naast haar liggen. Hij streelde een keer haar borsten, maar toen was het erg zichtbaar dat hij zich bedacht. Hij blinddoekte haar opnieuw en voor de tweede keer merkte Inge dat haar overige zintuigen gelijk tot het uiterste waren geprikkeld. Bart kneedde opnieuw Inge’s  borsten, maar opeens draaide hij venijnig aan haar tepels. Inge gaf een gesmoorde gil. Daarna ging weer onverstoorbaar verder met het strelen van haar borsten. Inge liet haar hoofd weer op het kussen vallen en ontspande zich. Het volgende moment kneep Bart weer in borsten. “Zak,” siste Inge, maar dat was achteraf niet zo handig, want Bart deed haar een stevige knevel in. Nu Inge zelfs niet meer kon gillen, was ze helemaal aan Bart overgeleverd. Hij kon nu letterlijk alles met haar doen wat hij wilde. Alleen al van die gedachte werd Inge voor de tweede keer deze dag ontzettend geil. Bart ging bovenop haar liggen en duwde zijn penis voorzichtig naar binnen. Ze was drijfnat en hij gleed echt met een stoot door tot aan de wortel. “We hebben er zin in,” zei hij een beetje spottend. Met een tergend gemak begon hij rustig op en neer te bewegen. Inge slikte een keer en zette zich schrap aan haar boeien. Bart was nu vooral met haar bezig. Door zijn rustige glijdende beweging maakte Inge helemaal gek. Door zijn bedachtzame bewegingen voelde ze haar orgasme dit keer goed aankomen. Ze verstijfde, kwijlde en kwam dit keer nog beter dan de vorige keer. Ze kon zich maar net schrap zetten om de volgende golf op te vangen. Min of meer uitgeput liet ze zich in het bed wegzakken, maar haar genot had inmiddels ook weer zo zijn effect gehad op Bart. Die begon nu pas goed op gang te komen en al zijn berekening verloor het nu toch van zijn door haar opgewekte hartstocht. Bart kreunde en liet zich toen zwaar op Inge’s lichaam vallen. Hij kuste haar gezicht. “Ik hou van je,’ zei hij en Inge was er van overtuigd dat hij het meende. Ze mompelde wat, maar door haar knevel bleef het beperkt tot: “Kikooh” Bart moest zelf maar snappen wat ze bedoelde. Bart maakte haar snel los en Inge kroop tegen hem aan. Ze zou zo wel voor eeuwig willen blijven liggen, maar een korte blik op haar horloge leerde haar dat zijn nog maar een half uurtje had als ze nog voor de files naar huis wilde.