De slaapkamer

Ninonne werd die ochtend wakker en voelde zich geradbraakt. De paardendeken beschermde haar maar een heel klein beetje tegen de ochtendkou. Vanwege haar ongehoorzaamheid van de vorige dag had de Meesteres haar die avond op het Spaanse Paard gezet met een zak over haar hoofd. Na een vreselijke tijd had Ninonne overal kramp gekregen. De pijn in haar boven haar hoord vastgezette armen was vreselijk geweest en omdat ze met haar volle gewicht op het puntige zadel had gedrukt, was haar kruis ook meer dan overgevoelig geworden. De Meesteres was zonder dat Ninonne het had gemerkt de kerker binnengekomen. Ze had zwijgend de armen van Ninonne laten zakken door het touw te laten vieren dat Ninonne’s boeien daarvoor op hun plaats had gehouden. De vreselijke tinteling in haar armen toen het bloed weer begon te stromen, deed de tranen in Ninonne’s ogen schieten. De Meesteres negeerde Ninonne’s pijn en maakte ook haar benen los. “Kom,” commandeerde de Meesteres, “ik moest voor jou mijn bed al uit.” Ninonne klom kreunend en grotendeels op de tast van het vreselijke zadel. Ze viel bijna, maar de Meesteres was ze vriendelijk geweest om haar op te vangen. “Laat zitten,” zei de Meesteres toen Ninonne de zak van haar hoofd wilde doen. De Meesteres greep Ninonne stevig bij haar arm en nam haar zonder al te veel plichtplegingen mee naar Ninonne’s kamer. “De rest kan je zelf wel,” zei de Meesteres. Ninonne zocht voorzichtig op de tast haar bed op. Ze durfde de zak pas van haar hoofd te doen toen ze hoorde hoe de Meesteres de sleutel omdraaide. Ninonne kroop onder haar deken en begon te huilen. Natuurlijk had Meesteres haar als altijd al na korte tijd losgemaakt. De Meesteres wilde haar natuurlijk niet blijvend beschadigen. Alleen dit keer had Ninonne niet de kans gekregen om te laten zien hoezeer haar ongehoorzaamheid speet. Normaal nam de Meesteres haar mee naar haar slaapkamer. Al dat slaan, was natuurlijk ook niet altijd prettig, maar ze onderging het graag om de Meesteres haar liefde te tonen. Dit keer had de Meesteres haar bijna achteloos naar haar eigen sobere slaapkamer gebracht en was snel terug gegaan naar die kleine slet van Celle. In gedachten zag Ninonne haar de slaapkamer binnenkomen. De Meesteres ging met haar nog koude lichaam onder de dekens liggen. Celle kroop tegen haar aan en kroop in het holletje tussen de arm en het lichaam van de Meesteres. Ninonne hoorde Celle bijna echt kreunen van aanhankelijkheid en geluk.  Ninonne huilde lang om de wreedheid van de Meesteres tot ze uiteindelijk in een onrustige slaap viel.

De stalknecht opende die ochtend, zoals altijd de deur van Ninonne kamer, maar hij nam haar niet mee naar de stal. Er stond blijkbaar geen ochtendrit op het programma. Ninonne ging met lood in haar schoenen naar de keuken. Gelukkig was Celle er niet. Ninonne haatte het getinte meisje met haar frêle figuurtje en haar bescheiden manieren diep en intens. Ze had de Meesteres volkomen ingepakt en de Meesteres liet het in haar naïviteit weer gebeuren. Mokkend ging ze het ontbijt voor de Meesteres maken. Als Ninonne niet voor de Meesteres zorgde, deed niemand het.

“Ben je daar?” vroeg de Meesteres bijna overtuigend slaperig. Ninonne zei niets, maar droeg stom haar blad met het ontbijt van de Meesteres de slaapkamer binnen. “Ho,” zei de Meesteres toen Ninonne het blad op de hobbelige dekens wilde zetten. De Meesteres greep onder de dekens en trok het hoofd van Celle onder de dekens vandaan. Het gezicht van het meisje was druipnat en Ninonne had dan ook weinig fantasie nodig om te begrijpen waar Celle mee bezig was geweest toen Ninonne binnenkwam. Om het Ninonne nog een keer extra in te wrijven, sloeg de Meesteres de dekens open. Celle lag naakt op haar knieën met haar handen op haar rug gebonden voor de Meesteres. Die had Celle nu net omhoog getrokken. Haar hoofd lag nu tussen de borsten van de Meesteres. De Meesteres tilde Celle’s hoofd  op aan haar haar, maar ze deed het walgelijk teder. Ze kuste het meisje zachtjes op de mond. “Kindje, kindje,” zei de Meesteres, “ik zal jou eerst wat te eten geven.”  Celle knorde zachtjes van genot. Ninonne had haar het liefst ter plekke gewurgd. “Ze lust er we pap van,” zei de Meesteres tegen Ninonne. Ninonne bleef staan en keek maar weer eens naar de grond. Veel meer wist ze toch ook niet te doen als de Meesteres zo’n bui had. “Tong verloren?” vroeg de Meesteres wreed. Ze lachte kil en duwde Celle toen weer met kracht tegen haar kruis. “Likken,” beval ze het meisje, maar die had niet veel externe aansporing nodig. “Ze doet echt zo goed haar best,” zei de Meesteres tegen Ninonne, “echt een aanwinst. Je betaalt wat, maar dan heb je ook wat.” Ninonne zag hoe Celle haar hoofd bijna in het kruis van de Meesteres begroef. “Ga maar iets koken,” zei de Meesteres met bestudeerde nonchalance tegen Ninonne. Ninonne draaide zich al om weg te gaan naar de keuken om daar maar weer eens hartstochtelijk uit te huilen toen de Meesteres zich bedacht. “Wacht,” zei ze tegen Ninonne, “blijf nog maar even; misschien leer je nog wat.”

Zonder veel omhaal trok de Meesteres Celle aan haar haar omhoog. Het meisje piepte toen ze opeens van favoriet huisdiertje werd gedegradeerd tot niet meer dan een ding. “Kniel,” zei de Meesteres en ze dwong Celle om naast het bed op de vloer te knielen. “Stop met piepen,” zei de Meesteres, “anders geef ik je wat te piepen.” Tot Ninonne’s onuitputtelijke genoegen kreeg Celle’s gezicht opeens iets wanhopigs. Tot nu toe was de Meesteres vast alleen maar lief en zorgzaam voor haar geweest, maar zou ze de Meesteres nu ook anders leren kennen. Ninonne zag het met een grimmig genoegen aan. Toen Celle niet snel genoeg knielde en haar hoofd te hoog hield, drukte de Meesteres dat met haar voet omlaag. “Zeg eens eerlijk,” zei de Meesteres tegen Ninonne, “heb je ooit zo’n lekker kontje gezien?”  Ninonne keek alleen maar geobsedeerd naar naar Celle’s kleine, maar stevige achterwerk. De Meesteres schoot in de lach. “Dadelijk moet ik nog jaloers zijn,” stelde ze droog vast. Het volgende moment sloeg ze Ninonne met haar vlakke hand in haar gezicht. Ninonne schrok meer dan dat het pijn deed. “Opletten als ik wat zeg,” zei de Meesteres. Ninonne keek schuldbewust naar de grond. De Meesteres had natuurlijk gelijk. “Geef mij mijn voorbinddildo aan,” commandeerde de Meesteres. Ninonne gehoorzaamde zo snel als ze kon. Ze wist zeker dat de Meesteres dwars door haar heen kon kijken en dan had ze vast Ninonne’s keiharde begeerte voor het getinte meisje gezien.  De meesteres bond het apparaat snel voor en knielde achter het meisje neer. Ninonne keek volkomen gefascineerd naar het tafereel. De blik van de Meesteres kreeg iets satanisch. Ze drukte de dildo in Celle’s  anus, die zichtbaar en hoorbaar niet een dergelijke penetratie had gerekend. Celle kreunde wel, maar Ninonne betwijfelde of het wel van genot was. De Meesteres voerde haar tempo op en Celle’s lichaamseigen sappen begonnen het gat nu blijkbaar toch te smeren, want Ninonne moest tot haar eigen afgrijzen toegeven dat Celle’s gekreun nu wel gewoon van genot was. Ninonne’s blik leek wel vastgezet. Ze wilde wel ergens anders naar kijken, maar kon haar blik gewoon niet losmaken. “Zo doe je dat,” zei de Meesteres terwijl ze nog een paar keer stevig doorstootte, “niet dat jij dat ooit gaat meemaken.” Ninonne hoorde de Meesteres wel, maar het gebeuren op de vloer hield zowel haar blik als haar geest volkomen gevangen. De Meesteres gooide haar haar in de lucht en kreunde. Celle’s gepiep en gekreun ging over een soort korte gilletjes. Na drie minuten was het allemaal over. Celle lag nog min of meer half geknield op haar buik op de vloer na te hijgen. De Meesteres zat weinig elegant tegen het bed aan met een tevreden grijns op haar gezicht. Ninonne pakte snel een glas water voor haar. “Dank je,” zei de Meesteres afwezig, “zo zouden we dag vaker moeten beginnen. Kleed je uit.”

Nadat Ninonne zich had uitgekleed, had de Meesteres haar op bed gelegd en haar armen op haar rug geboeid. Met boeien en een ketting maakte ze Ninonne’s voeten vast aan de boeien om haar polsen. Ze was nu volkomen hulpeloos. “Bijna klaar,” zei de Meesteres. Ze blinddoekte Ninonne. Ninonne kon niet zien wat er nu gebeurde, maar aan de geluiden te horen, trok de Meesteres Celle omhoog. Ninonne voelde het bed bewegen en begreep dat de Meesteres ook Celle op het bed had gelegd en waarschijnlijk in dezelfde houding als Ninonne. Ze voelde hoe de Meesteres haar hoofd naar voren duwde. Ninonne begreep dat ze nu met haar hoofd tussen de dijen van Celle was geland. Ze begon gehoorzaam te likken. “Stop!” commandeerde de Meesteres, “ik wil dat jullie tegelijkertijd beginnen.”Ninonne voelde hoe nu het hoofd van Celle tussen haar benen werd geduwd. Ze deed haar benen zo ver mogelijk uit elkaar om het meisje alle ruimte te geven. “Goed,” zei de Meesteres, “we gaan nu het volgende doen. Jullie likken elkaar en wie het beste likt, is de winnaar. Wat er met de verliezer gebeurt, weet Ninonne maar al te goed, maar ik denk dat jij je er ook wel wat bij voor kunt stellen.” Celle steunde bevestigend. “Ik wil geen vals spel,” zei de Meesteres. “Als een van jullie zijn dijen bij elkaar doet, sla ik met de zweep en dan heb je bovendien gelijk verloren. Klaar af!” Ninonne begon de vagina van Celle met overgave te likken. Ze voelde Celle’s tong haar weg zoeken in haar eigen vagina. Als het geen wedstrijd was geweest waar zoveel van af hing, had Ninonne nog meer genoten. Ze duwde haar eigen kruis zoveel mogelijk naar voren om Celle’s tong optimaal voelen. Aan de andere kant lieten haar eigen acties Celle ook niet onberoerd, want die deed hetzelfde. Op de achtergrond hoorde Ninonne de Meesteres zachtjes kreunen.

Toen Ninonne klaar kwam door het flitsende tongetje van Celle kneep ze toch onwillekeurig met haar dijen het hoofd van Celle bijna van haar romp. Celle deed bijna hetzelfde bij haar en ook ongeveer tegelijkertijd. Op het bed moest het een kronkelende en kreunde massa van lichamen zijn. Na een paar minuten lagen de beide meisje op elkaars dijen na te hijgen. De Meesteres maakte eerst Ninonne los en daarna ook Celle. Ze ging op bed liggen met een meer dan tevreden grijns op haar gezicht. Ninonne kroop tegen haar aan en de Meesteres, die blijkbaar in een milde bui was, vond het goed. Celle kroop aan de andere kant tegen de Meesteres aan. De Meesters sloeg voorzichtig om allebei de meisjes een arm en bleef stil in het midden liggen. Het optreden van haar en Celle moest wel indruk hebben gemaakt op de Meesteres. Het kwam maar zelden voor dat de meesteres zo mild en zo verzadigd was dat ze toestond dat Ninonne tegen haar aan kwam liggen. “Dames, dames,” zei de Meesteres meer mild dan ironisch.

De Meesteres bleef nog even op bed na liggen genieten terwijl Celle al naar de keuken ging om het middageten klaar te maken. Ninonne nam het op zich om het bad van de Meesteres van warm water te voorzien. Het was best zwaar werk, maar de temperatuur van het water moest natuurlijk precies goed zijn voor de tere huid van de Meesteres. Ninonne liet dat soort klusjes niet graag aan anderen over. De Meesteres zat al verwachtingsvol in het grote koperen bad toen Ninonne met het juk met de eerste twee emmers warm water aankwam. “Schiet eens op,” zei de Meesteres, wier goede bui natuurlijk ook niet eeuwig kon duren, “ik zit hier kou te vatten en jullie lummelen maar wat rond.” Ninonne zei niets. Ze wist ook wel dat het hoogzomer was en dat de Meesteres zich aanstelde. Voorzichtig goot ze het warme water langs de rand van het bad. De allereerste keer had ze nog onnadenkend het water zo over de Meesteres heen gegoten. De Meesteres was uit haar bad gesprongen en had haar links en rechts geslagen. Sindsdien lette Ninonne altijd goed op dat ze het warme water niet gelijk over het naakte vlees van de Meesteres goot. De Meesteres kreunde toen het water, dat langzaam steeg haar vagina bereikte. Ze gebaarde Ninonne om even bij haar te komen. Ninonne reageerde langzaam, want ze kende de Meesteres te goed om niet wantrouwig te zijn. De hand van de Meesteres gleed even langs Ninonne’s wang. “Je bent een schat,” zei ze. Daarna ging de Meesteres weer uitgebreid achterover liggen in het warme water. Ninonne slikte een keertje. “Schiet op,” zei de Meesteres, “ga de rest van het warme water halen.” Ninonne rende naar de keuken om het water te halen.