Miep VIII (44.000 Woorden II)

De Portugezen waren al zo’n kleine vijfhonderd jaar de baas in Mozambique en het kon hen waarschijnlijk echt niets schelen wat het Aksie Komité Mozambique van hun gedrag in hun koloniën vond. Daarom vond het Uitvoerend Komité  het belangrijk om eerst alle Nederlanders er van te overtuigen dat Portugese goederen moesten worden geboycot. Alleen welke Portugese goederen werden er nou eigenlijk in Nederland verkocht? Fruit was meestal onherkenbaar en omdat verschillende leden van het Uitvoerend Komité  nogal gek waren op port was het zielig voor de kleine Portugese boeren om het drinken van port te boycotten. Verder nam het Aksie Komité wel een motie aan waarin het Portugese regime ‘fascistisch’ werd genoemd. De motie werd naar de Portugese ambassade gestuurd, maar daar vandaan kwam geen reactie. Dat was natuurlijk typisch iets voor fascisten en  bewees dan weer gelijk het gelijk van het Aksie Komité.  Miep leek het allemaal redelijk zinloos, maar ze deed natuurlijk braaf mee en stemde altijd heel braaf met de meerderheid mee.

Miep was dan ook al snel een zeer gewaardeerd lid van de groep. Ze zei, in tegenstelling tot de rest, weinig en keek veel verlegen naar de grond. Dat laatste zorgde er bij de mannelijke leden van de groep voor, die eigenlijk allemaal haantjes waren of zouden willen zijn, dat ze zich allemaal over Miep ging ontfermen. Een echt arbeidersmeisje in dit gezelschap van studenten, onderwijzers en beroepsactievoerders was sowieso al iets verbazingwekkends en kwetsbaars. Vooral Jarno zorgde, tot grote ergernis van de heks Laetitia, die meende iets met Jarno te hebben, goed voor Miep.  Toen Miep aan het einde van de middag naar het magazijn liep om nieuw papier voor het stencilapparaat te pakken, hoorde ze Laetitia en Jarno binnen ruzie maken. “Jij bent zo burgerlijk,” hoorde Miep Jarno zeggen. Miep begreep wel dat dit een stevige ruzie moest zijn, want als je iemand ‘burgerlijk’ noemde, dan was het echt goed mis. “Ik burgerlijk?” snauwde Laetitia. “Weet je nog verleden jaar met Marcel?” “Dat was anders,” zei Jarno. “Je doet maar wat je wil, maar dat was een burgerlijke zak.” Laetitia lachte schamper. “Nee, de vrouw van de filiaalchef van de Simon de Wit heeft de Verlichting uitgevonden.” Miep vermoedde het al, maar nu wist ze het zeker; deze ruzie ging over haar. “Ze is misschien niet zo slim, maar ze zet zich wel in,” wierp Jarno tegen. “Jouw Marcelletje wilde alleen maar de baas zijn.” Zak, dacht Miep boos, die krijg je terug. “Je loopt alleen je lul achterna,” schreeuwde Laetitia, die daarna boos naar buiten stampte. Miep kon net half in de kast wegduiken waardoor Laetitia haar gelukkig  niet zag.  Miep liep alsnog met een onschuldig gezicht het magazijn in. Daar stond Jarno nog zichtbaar verhit tussen de schappen. “Gaat het?” vroeg Miep belangstellend. “Ja hoor,” wuifde Jarno haar bezorgdheid weg. “Een meningsverschilletje over de koers van het Komié,” zei Jarno. “Je werkt te hard,” zei Miep. “Ik maak me zorgen over je.” Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder. Hij sloeg zijn armen om haar heen. Miep deed haar ogen dicht en haar mond half open. Jarno kuste haar met dezelfde hartstocht als die eerste keer toen hij haar thuis had gebracht.

Henk was toch een keertje extra naar Zaandam en Jarno was na zijn ruzie met Laetitia niet echt meer in de stemming om de wereldrevolutie voor te bereiden. Omdat Miep Jarno wilde troosten, was ze met hem mee gegaan naar zijn flat. “Dat krijg je er nou van,” zei Miep tegen Jarno, “je werkt te hard en als jij wegvalt, blijft er niets over van het Komité.” Anders dan Henk wist Jarno wel precies wat hij wilde . Hij nam Miep met zachte dwang mee naar de slaapkamer. “We kunnen onze wijn net zo goed in de slaapkamer opdrinken,” zei hij. “Natuurlijk,” zei Miep, “maar ook op je balkon. Bovendien, de zon schijnt.”  Jarno moest er om lachen, maar hij was niet onder de indruk. Toen ze samen op het bed zaten, drukte Jarno Miep tegen zich aan en daarna legde hij haar op bed. “Ho, ho,” zei Miep, “ik ben een net meisje.” “Natuurlijk,” zei Jarno terwijl hij Mieps blouse los maakte.” “Ik meen het echt,” zei Miep. “Pas maar op, want ik krabbel.”  Ze keek er echt overtuigend boos bij. “Ik ben sterker,” zei Jarno. Miep lachte schamper. “Een weerloze vrouw je wil opleggen; kan je wel?” Miep verzette zich tegen Jarno, maar die was een stuk sterker. Hij duwde haar armen boven haar hoofd in de kussen. Miep ontspande een moment. Jarno, die hierdoor op het verkeerde been was gezet, schrok van haar volgende actie. Ze duwde haar knier in zijn kruis. Als ze in een keer door had gestoten, had ze Jarno vol in het kruis geraakt, maar Miep vermoedde dat hij dat in een keer alle zin verloren zou hebben. Nu gaf ze hem de kans om met zijn benen haar knie af te klemmen voor deze echt schade aan kon richten. “Pas op hoor,” zei Jarno dreigend. “Want?” vroeg Miep uitdagend. Ze probeerde in zijn hand te bijten, maar hij draaide handig zijn polsen weg. “Lomperd,” siste Miep, “je doet me zeer.” Jarno’s hoofd was nu vlak boven dat van Miep. Terwijl hij blijkbaar nog nadacht of hij haar al veilig kon kussen, probeerde Miep hem te bijten. “Nou is het genoeg,” zei Jarno. “Als jij je niet gedraagt, pak ik een stropdas en bind ik je vast aan het bed.” “Burgermannetje,” zei Miep. “Ik wist niet eens dat jij stropdassen hebt, bovendien durf je dat toch niet.” Nu Jarno zo tot het uiterste was uitgedaagd, moest hij wel verder gaan. Hij liet haar los en greep razendsnel uit de kledingkast naast zijn bed een  paar stropdassen. “Zeker van je vader geweest,” hoonde Miep, die ondanks Jarno’s bedreigingen wel gewoon op bed was blijven liggen en er niet vandoor was gegaan.  Jarno ging op haar zetten en bond haar handen stevig vast aan het hoofdeinde van het bed. Nu ze toch zo weerloos voor hem lag, besloot hij er maar van te genieten.  Hij trok haar slip uit. “Pas op lul,” zei Miep. “Je doet me pijn met je nagel.” Jarno deed haar BH omhoog, zodat haar borsten zichtbaar werden. Hij kneedde er in. Miep voelde dat ze nat werd. Jarno beet voorzichtig in haar linkertepel. Miep maakte een gorgelend geluid. Daarna vloekte ze weer als een bootwerker. Jarno had zonder enige waarschuwing met kracht in haar tepel gebeten. “Ik vermoord je,” zei Miep. Jarno had inmiddels zijn broek omlaag. Hij ging op haar liggen en negeerde haar vele verwensingen. Het volgende ogenblik duwde hij zijn penis beheerst, maar met kracht bij haar naar binnen. “Vuiluhhhh…” De verdere verwensingen bleven Miep in haar keel steken. Jarno beet opnieuw in haar tepels. Miep rukte in een vorm van doodsnood aan de stropdassen, maar die waren van stevig polyester en weersstonden moeiteloos al haar pogingen om los te komen. Miep keek met grote starende ogen naar Jarno’s hoofd vlak boven haar. Toen kneep ze haar ogen dicht en kreeg ze het beste orgasme dat ze ooit had gehad. Terwijl ze daarvan nog lag bij te komen, pompte Jarno stevig door. “Kill!” schreeuwde hij toen hij kwam. Miep werd zich toen pas voor het eerst bewust van de pijn in haar polsen. In haar ‘doodsnood’ had ze zo aan haar boeien getrokken, dat die nu echt in haar vlees sneden. “Maak me alsjeblieft los?” vroeg ze Jarno dringend. “Die kolere dingen doen echt zeer. Jarno zag aan de rode striemen op haar polsen dat ze zich niet aanstelde. Hij maakte haar zo snel mogelijk los, maar dat viel nog niet mee. Miep had zo hard getrokken, dat de knopen muurvast zaten. “Even wachten,” zei Jarno ernstig en hij rende naakt en redderig naar de keuken om gelukkig weer snel terug te komen met een keukenschaar. “Je stropdassen,” zei Miep nog praktisch , maar Jarno vond haar polsen nu blijkbaar toch belangrijker dan zijn stropdassen en eigenlijk was dat best wel lief. Toen haar polsen los waren, zag Miep pas de rode striemen en begreep ze Jarno’s zorgen toch wel wat beter. “Lul,” zei ze en ze rolde zich tegen hem aan. “Je hebt me echt pijn gedaan.” ”Had je maar moeten luisteren,” zei Jarno. “Nooit,” zei Miep. “Dan bind ik je de volgende keer weer vast,” zei Jarno gedecideerd. “Lekker,” zei Miep en ze kuste Jarno’s borstkas. “Dit was echt de best seks ooit.” Jarno zei helemaal niets. Hij keek met een lege blik naar het plafond.

Jarno pakte een pot crème. “Volgens mij helpt dit wel een beetje,” zei hij. Hij masseerde Mieps pijnlijke polsen. Die deden nog steeds zeer, maar alle aandacht en Jarno’s zorgzaamheid maakten wel veel goed. “Ben je altijd zo ruw met je vriendinnetjes,” vroeg Miep. “Nee hoor,” zei Jarno geruststellend. “Alleen als ze het verdienen.” Miep moest lachen en gaf hem een kus. “Je bent een beest,” zei ze.  “Zal ik je thuis brengen?” vroeg Jarno. “Welnee,” zei Miep. Ik kan wel iets hebben.